Żywy Różaniec

Żywy Różaniec tworzą osoby, które każdego dnia ofiarowują Matce Bożej jedną dziesiątkę różańca. Modlimy się indywidualnie w wybranym przez siebie miejscu i w dowolnym czasie.

Każda osoba ma przydzieloną do rozważenia na dany miesiąc jedną z tajemnic różańca świętego. Tajemnice zmieniają się pierwszego dnia kolejnego miesiąca: np. radosna 1 zmienia się na radosną 2, po tajemnicach radosnych następują tajemnice światła, następnie bolesne i w końcu chwalebne. W ten sposób każde 20 osób tworzy jedną tzw. "Różę" Żywego Różańca. Darem tych osób dla Matki Bożej jest wtedy w sumie cały różaniec ofiarowywany każdego dnia.

Odmawiamy codzienną dziesiątkę różańca w podanych intencjach (znajdziesz je w zakładce intencje). Do Żywego Różańca każdy może należeć tak długo, jak tego pragnie. O ewentualnej rezygnacji ze wspólnej modlitwy różańcowej należy poinformować księdza moderatora gdyż wolne miejsce powinna zastąpić kolejna osoba. W intencji osób należących do Żywego Różańca kilka razy w roku jest ofiarowana Msza Święta.

Założycielka: Paulina Jaricot (ur. 22.07.1799 w Lyonie, zm. 9.01.1862 tamże) – francuska sługa Boża, założycielka Związku Lyońskiego – podstawy dzisiejszych Papieskich Dzieł Misyjnych. Zapoczątkowała Żywy Różaniec. Paulina Jaricot urodziła się w rodzinie bogatego przemysłowca. Około 18. roku życia przeżyła nawrócenie do Chrystusa.

Od połowy XIX wieku najbardziej popularną różańcową wspólnotę modlitewną stanowi jej dzieło – Stowarzyszenie Żywego Różańca. „Najważniejszą rzeczą i najtrudniejszą jest uczynić różaniec modlitwą wszystkich” – napisała wtedy Paulina. Każdy człowiek może znaleźć w ciągu dnia kilka minut, aby odmówić dziesiątek różańca, czyli jedną tajemnicę. Paulina Jaricot zaczęła organizować piętnastoosobowe grupy (wtedy jeszcze istniały trzy części różańca: radosna, bolesna i chwalebna. Część światła została ustanowiona później), nazwane później „żywymi różami”. Każda z osób tworzących piętnastkę zobowiązywała się do odmawiania jednej tajemnicy, czyli wszyscy razem odmawiają codziennie cały różaniec. Wszystkich członków róży dotyczy taka sama zasługa jakby odmówili cały różaniec. Nieodmówienie tajemnicy nie oznacza grzechu, a utratę zasługi.